Pieterpad Praat: Co

geplaatst op 13-12-2020 door Redactieteam Laren Gelderland

Laren ligt aan het “Het Pieterpad”. Het pad loopt van Pieterburen naar de Pietersberg. 498 Kilometers. Dagelijks passeren wandelaars of fietsers Laren. De meesten van hen lopen een deel. Wie zijn zij? Waar komen ze vandaan? Wat vinden zij van ons Laorne? En wat zouden wij bij hen kunnen bezoeken?

Co fietst me tegemoet op het landgoed Verwolde. Op een blinkende Koga met een smartphone op het stuur. Op mijn vraag of hij het Pieterpad fietst zegt hij “ja” en “nee”. “Ja” want ik fiets op het Pieterpad. “Nee” want ik fiets uit Rijssen mijn eerste fietstocht op mijn gisteren gekochte lichtgewicht Koga. Niets elektrisch, alles door spierkracht.

“Verwolde is het mooiste landgoed van Nederland” zegt Co.
Ik zeg dat ik het ook prachtig vind. Hoewel ik niet alle Nederlandse landgoederen ken. ”Dat is ook niet nodig als je Verwolde eenmaal kent” meent Co. En daar is lastig wat tegenin te brengen.

Co deelt zijn herinnering over de dikke boom met mij. “Vroeger stond er een foto van de dikke boom in ons aardrijkskundeboekje. Nu staat Laren niet eens meer in de boekjes. Kun je nagaan wat erin pakweg 50 jaar veranderd is”.
Trouwens: het klopt ook niet. Het is de dikste zomereik. De dikste boom van Nederland staat in Brummen. Het is een reuzensequoia. 8,53 dik”. Het wordt een leerzame ontmoeting.

Co wil niet op de foto. Daar houdt hij niet van. Zet de dikste boom van Nederland er maar bij. Vinden ze vast leuk in Laren....

Wel moet ik zijn naam goed vermelden: met een C omdat hij naar zijn vader Cornelis is vernoemd.

En wat maakt Rijssen de moeite van het omfietsen waard? Kasteel de Oosterhof is heel mooi. Het is een museum En natuurlijk de Holterberg. Wel met de fiets. Dat is met deze Koga een fluitje van een cent!

Tekst: Hendrik Beelen

(noot van de redactie: we zijn niet ingegaan op het verzoek van Co om een foto van de dikste boom van Nederland bij dit artikel te plaatsen, maar we hebben gekozen voor een foto van onze eigen dikke boom van Studio 1980/Harm Dijkman)